Het begon allemaal met Jos van den Bersselaar, die in 1957 als smid in Udenhout paardenhoeven van ijzers voorzag. In het kader van ‘klanten die zelf amper te eten hebben, kunnen jou ook niet betalen’, verlegde hij zijn focus vervolgens naar de aannemerij. Nu, bijna 70 jaar later, is die eenmanszaak een gevestigde speler die met zo’n 100 man personeel binnen de infrastructuur, offshore, energie, industrie en utiliteitsbouw actief is. Bewust of onbewust zijn velen van ons dus waarschijnlijk al eens op werk van Bersselaar Constructie gestuit. Erlangs gekomen, eroverheen gereden of erop naar boven geklommen. Misschien een fiets erin gestald of er zelfs een achtbaanritje overheen gemaakt in het welbekende pretpark in Kaatsheuvel. Met het ontwerp, de productie en montage van constructies van staal, aluminium en rvs is het bedrijf óveral.
Overdracht van eigendom
Vader en zoon Van den Bersselaar – de tweede en derde generatie binnen het bedrijf – zitten samen in een van de vergaderruimtes in hun pand in Udenhout. Geen dagelijks verschijnsel meer, sinds Hans begin 2025 het stokje officieel aan Stijn overdroeg. Stijn: “Hij heeft altijd gezegd: als ik het idee heb dat het goed gaat, laat ik het los. En sinds begin dit jaar word ik vaak verrast doordat hij er niet is. Tot een uur geleden wist ik bijvoorbeeld niet zeker of hij hier nu wel of niet zou zijn”, stelt hij lachend. “Ik zie dat als een compliment.”
“Ik moet er nog wel een beetje aan wennen hoor”, geeft zijn vader eerlijk toe. “Maar het is nu zijn tent, en hij moet die volledige verantwoordelijkheid ook voelen. Zolang hij goed over dingen nadenkt, vind ik het prima als hij keuzes maakt die geen copy-paste van de mijne zijn. Ik heb opvolgingen gezien waar het totaal misging, omdat pa het niet los kon laten. Dat wil ik gewoon niet.” Hij voegt eraan toe: “Daarbij zijn wij tweeën natuurlijk voor een groot deel genetisch hetzelfde. Dus ik weet wel een beetje welke kant het met hem opgaat.”
Zijn tijd vooruit
Voormalig algemeen directeur Hans kwam zelf in 1985 bij het oer-Brabantse bedrijf werken. En in 1997 nam hij de rol van zijn vader over. “Ik was zijn oudste zoon, dus daar werd niet veel over gepraat. Het werd gewoon verwacht. Zelf had ik eigenlijk andere plannen; ik had een studie technische bedrijfskunde achter de rug, wilde met computers werken en had bijvoorbeeld nog wel een halfjaar naar Amerika toe gewild. Maar toch kwam ik hier terecht.” Dan voegt hij toe: “Daar heb ik achteraf overigens geen spijt van, hoor. Ik heb een mooi leven.”
Dat zijn ‘keuze’ toch goed voor hem uitpakte, zat ‘m gedeeltelijk in zijn brede kennis van computers. “Toen ik hier binnenkwam, gebeurde alles nog met de hand. Dus ik ben onder meer met typlessen voor alle medewerkers begonnen. Mijn vader heeft Scheidegger Opleidingen toen nog opgebeld met de vraag of ze hun mooiste dames wilden sturen. Want ja, we moesten die mannen wel ’s avonds, in hun eigen tijd, hier zien te houden.” Er werd in die tijd bijvoorbeeld ook nog geteld met potlood en papier. “Arbeidsintensief en foutgevoelig. Dus ik ging ook meteen aan de slag met automatiseren en werken vanuit één centrale database. Waar het bij veel bedrijven in onze branche op dat gebied nog steeds houtje-touwtje is, lopen wij wat dat betreft eigenlijk al jaren voorop.”
Zijn zoon vult aan: “Dat maakt het ook mogelijk om ons op de veeleisende klanten met complexe projecten te richten. Die partijen kunnen we bedienen, juist omdat alles bij ons al jaren tot in detail is vastgelegd. Waar veel staalbouwers in Nederland een broertje dood hebben aan administratie, zijn wij juist in staat om tot op detailniveau te traceren wie wat heeft gelast, wanneer en met welke draad. Wij pakken al die data er relatief gemakkelijk bij.”
Plat, hecht en loyaal
Het familiebedrijf uit Udenhout is plat, kent geen managers en veel medewerkers zijn familie of bekenden van elkaar. Hans: “We doen veel om ze te binden: een meer dan marktconform salaris, goede secundaire arbeidsvoorwaarden en we hebben een erg actieve personeelsvereniging.” En van de veiligheidsartikelen tot aan de kwaliteit van de koffie; er wordt niet beknibbeld. “De jongens in ons vakgebied kunnen werken waar ze willen, en dat weten ze. Maar wij hebben weinig verloop.”
Stijn: “Eigenlijk zijn er twee opties: je komt hier werken en bent binnen een maand weer weg, of je gaat nooit meer ergens anders heen. In de meeste gevallen geldt dat laatste. We hebben een heel breed portfolio en lassen complexe 3D-kunstwerken. Alleen al qua doorgroeimogelijkheden kunnen we dus in veel wensen voorzien.” Ook Hans is nog niet helemaal weg. “Ik ben nu half met pensioen. Dat wil zeggen: als ik niks te doen heb, ga ik gewoon werken”, vertelt hij met een lach.
De toekomst
Met de recente veranderingen – waarbij niet alleen de algemeen directeur, maar ook de commercieel directeur opgevolgd werd – lijkt een nieuw tijdperk aan te breken. Toch benadrukt Stijn: veel dingen blijven gewoon als vanouds. “En er ligt hier een stevige basis waar we samen aan hebben gewerkt. Heel radicaal zullen de veranderingen dan ook niet zijn.” De oud-eigenaar vult aan: “Je moet niet veranderen om te veranderen.” Stijn vervolgt: “Ik werk wel graag met mensen uit mijn eigen netwerk of van mijn generatie, maar altijd met respect voor de duurzame relaties die we in al die jaren hebben opgebouwd. Het gaat erom de juiste balans te vinden tussen vasthouden en vernieuwen.”
Een relatie die de veranderingen heeft doorstaan, is die met De Beer Accountants & Belastingadviseurs. Hans: “Vanwege onze automatisering weten wij op ieder moment van de dag zelf al hoe we er financieel voor staan. Dat maakt de toegevoegde waarde van een accountant waarschijnlijk anders dan bij een ander bedrijf. Maar op het gebied van fiscaal advies hebben we wel echt veel aan de kennis van Jan-Pieter Gommers en zijn collega’s gehad. Ook in de periode van de overname.” “Hans kent Jan-Pieter al heel lang. Hij is buiten dit bedrijf om ook de vertrouwenspersoon van de familie”, aldus de nieuwe Bersselaar Constructie-directeur. “Het is gewoon fijn om zaken te doen met iemand die onze geschiedenis goed kent.”